Yolunda Gitmeyen Her Şey İçin Teşekkürler Hayat

Sürekli Bir Şeylerin Yolunda Gitmediği Hissi: Sessiz Bir Yorgunluk

Hayat bazen beklenmedik biçimlerde durur. Ne tamamen kötüye gider, ne de içini rahatlatacak kadar iyiye. Zihninde hep aynı soru yankılanır:

“Neden hiçbir şey tam anlamıyla yolunda gitmiyor?”

Pencereden dışarı bakan bir silüet, şehir fonu.

Bu sorunun ardında yalnızca şikâyet değil, aynı zamanda derin bir yorgunluk gizlidir. Çünkü bazen bir şeylerin kötü gitmesinden çok, uzun süre “yeterince iyiye” gitmemesi insanı yıpratır. Beklentilerin, umutların, planların… bir süre sonra yalnızca “olmamış” olarak kalır. Ve zamanla bu olamamışlık bir hissin değil, bir gerçekliğin parçası gibi yerleşir zihnine.

Kronik Olmayan Bir Durağanlık Değil Bu

Her şeyin bazen yolunda gitmemesi anlaşılabilir. Hayat dalgalıdır. Ama ya bu durum süreklilik kazandıysa? Ya yıllardır içini kemiren bu sabit ama yoğun mutsuzluk hali, hayatının zeminine sızdıysa? İşte o zaman mesele artık bir anın değil, bir zihinsel iklimin parçası olur. Ve insan kendine fark ettirmeden şunu fısıldar:

“Belki de bu hep böyle kalacak.”

Zihinsel Ağırlık: Analiz ve Tükenmişlik Arasında

Bazı zihinler detay sever. Olayları analiz eder, nedenlerini araştırır, çözüm yolları arar. Ama bu analiz, bir noktadan sonra bir tür “zihinsel tıkanmaya” dönüşebilir. Her düşünce yeni bir detayı, her detay yeni bir soruyu doğurur. Ve sonunda zihnin kendisi bir sorun haline gelir.

Düşünerek çıkılamayan yerlerde, düşünmeyi bırakmak mümkün müdür?

Kendi İçinde Mücadele Verenler İçin

Bu yazı bir çözüm rehberi değil. Çünkü bazı soruların cevabı yoktur, sadece şekli değişir. Ama yine de şunu hatırlatmak isterim: Her zaman güçlü olmak zorunda değilsin. Her zaman ilerlemen, üretmen, düzelmen gerekmiyor. Bazen sadece olduğun yerde kalıp “şu anı” fark etmek bile iyileştirici olabilir.

Hayatın İyi Gitmesini Yeniden Tanımlamak

Belki de hayatın “iyi gitmesi”, beklentilerin karşılandığı bir durum değil; içsel dengenin yeniden kurulduğu bir durumdur. Belki de iyi, dışsal değil, içsel bir uyumdur. Ve o uyum, her zaman gürültülü değil; bazen sessiz, sade, hatta sıkıcıdır. Ama işte o dinginlik, uzun süredir aradığın o “yeterince iyi”nin ta kendisidir.

Farkındalık Notu:

Bazen bir şeylerin yolunda gitmediğini fark etmek, aslında her şeyin yoluna girmesi için atılan ilk adımdır. Belki de mesele, dışarıda ne olduğundan çok, içeride neye inandığındır.